Jaki przebieg KDP w Łódzkiem?
(źródło: Rynek Kolejowy 16.02.2011)
Trwają ustalenia dotyczące planowanego przebiegu linii kolei dużych prędkości na terenie województwa łódzkiego. Rozpatrywane są trzy warianty realizacji tego przedsięwzięcia, a spore kontrowersje wśród przedstawicieli regionalnych władz wywołuje koncepcja budowy kolejowej obwodnicy miasta.
Przedstawiciele Urzędu Marszałkowskiego, konsorcjum IDOM i Biura Projektów Komunikacyjnych z Poznania (odpowiedzialnych za stworzenie studium wykonalności budowy KDP w Polsce) oraz PKP PLK dyskutowali na temat przebiegu korytarzy linii kolei dużych prędkości w regionie. W trakcie konsultacji przedstawiono trzy możliwości realizacji tej inwestycji.
Trasowanie linii KDP na terenie województwa łódzkiego przeprowadzane jest w trzech etapach. Pierwszy, wstępny, realizowany jest obecnie. - W jego trakcie określono trzy korytarze, każdy o szerokości 20 kilometrów, dla których przeprowadzana jest ocena oddziaływania infrastruktury na otoczenie. W każdym z nich znajdują się korytarze o szerokości 10 km, w których planowane jest przeprowadzenie linii - tłumaczył Marcin Warda, dyrektor IDOM Inżynieria, Architektura i Doradztwo. - Chodzi o to, aby wskazać wszystkie uwarunkowania, które będą wpływać na położenie linii - dodał. W trakcie trasowania wstępnego przeprowadzane są analizy przebiegu linii na terenie województwa, alternatywy wprowadzenia linii do węzła kolejowego, przewidywanych kolizji z istniejącą infrastrukturą drogową i kolejową oraz przebiegu korytarzy na tle aspektów środowiskowych.
Etap drugi przedsięwzięcia to trasowanie szczegółowe, które powinno zakończyć się do końca marca. Efektem realizacji etapu trzeciego, czyli trasowania ostatecznego będzie rekomendacja jednego z wariantów, z punktu widzenia ekonomicznego i jego wpływu na środowisko. - Optymalnie by było, gdyby oba spotkały się w jednym wariancie, do czego będziemy dążyć - stwierdził dyrektor Warda.
Korytarz 1
Korytarz 2
Korytarz 3
Korytarz nr 1 przebiegu linii KDP powstał na bazie wstępnego studium wykonalności opracowanego w 2005 r. przez ówczesne Centrum Naukowo-Techniczne Kolejnictwa (obecnie Instytut Kolejnictwa). Zakłada on wyjazd z Warszawy równolegle do autostrady A2, przeprowadzenie linii pomiędzy Łowiczem a Skierniewicami, a także możliwość zbudowania kolejowej obwodnicy Łodzi. - Chodzi o to, aby w przypadku wygenerowania wyjątkowo dużych potoków pasażerskich z Warszawy do Poznania i Wrocławia, niektóre pociągi nie musiały przejeżdżać przez Łódź Fabryczną - tłumaczył Marcin Warda. W tym korytarzu wyjazd z Łodzi możliwy byłby w kierunku północnym i południowym, a linia omijałaby Jezioro Jeziorsko od południa. Na teren Wielkopolski wkraczałaby w okolicach miejscowości Błaszki. W przypadku wyboru korytarza nr 1, długość trasy KDP z Warszawy do Łodzi wynosiłaby 123 km, z Łodzi do Poznania - 218-226 km, a z Łodzi do Wrocławia - 224-233 km.
Korytarz nr 2 również dopuszcza możliwość budowy kolejowej obwodnicy Łodzi, a także ominięcie Jeziorska od południowej strony tego zbiornika wodnego. Rozwidlenie linii w kierunku Poznania i Wrocławia miałoby znajdować się w okolicach Sieradza, z możliwością budowy stacji. W przypadku wyboru tego korytarza, długość trasy Warszawa - Łódź to 123 km, Łódź - Poznań - 221-225 km, a Łódź - Wrocław - 205-209 km.
Korytarz nr 3 zakłada również wyjazd z Warszawy równolegle do autostrady A2, możliwe zbudowanie kolejowej obwodnicy Łodzi, wyjazd z Łodzi w kierunku północnym i południowym, a także możliwość ominięcia Jeziorska tak z południa, jak i z północy. Miejscem rozwidlenia sieci w kierunku na Wrocław i Poznań byłyby jednak okolice Kalisza. Gdyby wybór padł na ten korytarz, trasa KDP na odcinku Warszawa - Łódź wyniosłaby 123 km, Łódź - Poznań - 218-226 km, a Łódź - Wrocław - od 213 do 222 km.
Sygnalizowana w przypadku wszystkich trzech korytarzy możliwość budowy obwodnicy Łodzi wywołała sporą dyskusję. Przedstawiciele władz regionu obawiają się, że może to stać się jednym z rozpatrywanych wariantów realizacji inwestycji. Dyrektor Warda uspokajał jednak, że w przypadku wszystkich trzech korytarzy rozpatrywana jest możliwość przebiegu linii KDP przez tunel średnicowy oraz przez wspomniany tunel i przez obwodnicę. - Nie ma wariantu zakładającego budowę jedynie obwodnicy - zapewnił.
W planach pozostaje także szybkie połączenie Łodzi z Centralną Magistralą Kolejową. Rozpatrywane są trzy możliwości realizacji takiego przedsięwzięcia. Pierwsza - przez Tomaszów Mazowiecki i Opoczno Południowe (długość trasy - 72 km). Druga - przez Tomaszów Mazowiecki i bezpośrednio do CMK, pomiędzy Opocznem a Olszanowicami (84 km). Trzecia - przez Piotrków Trybunalski i Olszanowice (90 km). Możliwa jest więc przebudowa istniejącej linii lub też nawet budowa zupełnie nowej. - Dzięki zrealizowaniu tego zamiaru, Łódź znalazłaby się na środku już nie linii Y, ale wręcz X, z włączoną do niej CMK-ą. Taka sieć łączyłaby wszystkie największe regiony Polski - tłumaczył dyrektor Warda. Miasto ma uzyskać szybkie połączenie z CMK już w 2016 r.
W województwie łódzkim linia KDP napotka kolizje z istniejącą infrastrukturą kolejową i drogową, jak również z obszarami chronionej przyrody. W przypadku kolei konwencjonalnej, w zależności od wyboru poszczególnych korytarzy, będą to linie nr 1, 3, 4, 11, 14, 15, 16, 17, 22, 25, 53, 131, 458, 534, 540 oraz 541. Jeśli zaś mowa o drogach, to będą to autostrady A1 i A2, drogi ekspresowe S14 i S8 oraz 11 dróg krajowych i 6 dróg wojewódzkich. - Oczywiście, w przypadku linii po której pociągi pędzą z prędkością 350 km/h, nie ma mowy o przejazdach drogowo-kolejowych. Wszystkie przecięcia będą rozwiązywane bezkolizyjnie - mówił Bogdan Groch, specjalista ds. trasowania z IDOM. W korytarzu o szerokości 20 km znalazły się także parki krajobrazowe, rezerwaty przyrody i obszary migracyjne zwierząt (siedliska ptasie, torfowiska wysokie, przejściowe i niskie). - Budowa KDP przekracza to, co wykonywane jest w przypadku lokalizacji autostrad lub zwykłej linii kolejowej - stwierdził Piotr Poborski z WS Atkins. Infrastruktura kolei dużych prędkości będzie przechodzić przez lub obok Polesia Konstantynowskiego, Buczyny Gałkowskiej, Torfowiska Rębień, doliny Rawki, Lasów Smardzewickich, Buczyny Janinowskiej i Parowów, Jamna, Grądów nad Lindą i Diablej Góry. Są to rezerwaty i obszary chronione.
